فایل ورد قابل ویرایش

توضیحی مختصر از مقاله  :                                          

مقدمه

•         کشاورزی پایدار در اراضی فاریاب به وجود سیستم زهکشی طبیعی یا مصنوعی که نمک و آب اضافی رااز خاک خارج می سازد، وابسته است . در بسیاری از مناطق زهکشی طبیعی ناکافی است و ایجاد زهکشی مصنوعی به صورت روباز یا زیرزمینی علاوه بر بروز مسایل زیست محیطی خیلی گران تمام می شود.

•         روش های زهکشی قائم ، افقی و حایل سال هاست که به عنوان روش های مرسوم و متعارف کنترل سطح ایستابی و شوری مورد استفاده قرار می گیرند. این روش ها با وجود مزایای زیادی که برای بهره برداران دارند، دارای اشکالاتی نیز هستند.

•                روشهای نوین در زهکشی شامل زهکشی زیستی، زهکشی خشک و اگروفورستری هستند.

•                زهکشی زیستی: هدف اصلی این روش ، استفاده پایدار و بهینه از اراضی فاریاب و جلوگیری از زهدار شدن و شوری اراضی حاصلخیز است. بر خلاف زهکشی مصنوعی که وابسته به وسایل مکانیکی است، زهکشی زیستی با کمک گیاهان در کنترل شوری و سطح ایستابی نقش دارند . گیاهان با نیروی محرکه کشش تعرقی، آب زیرزمینی را به اتمسفر پمپ می نمایند . این روش به عنوان یک روش کم هزینه ودر عین حال مطمئن برای حل مشکلات زهکشی مطرح است.

•         این سیستم ها عموما مقرون به صرفه تر و از نظر زیست محیطی نیز سالم تر هستند. نظر بر این که فن آوری زهکشی زیستی در صورت اجرای صحیح، قادر به پایین آوردن سطح آب زیرزمینی می باشد، همچنین مسائل مربوط به مناطق غرقاب و نیز نشت از کانال ها را مرتفع نماید.

                          گونه های گیاهی متداول در زهکشی زیستی

         •انتخاب گونه ها در زهکشی زیستی بستگی به شرایط محیطی دارد . برای مثال گونه های مقاوم به شوری برای شرایط شور و گونه های پرمصرف آب برای کنترل آبهای نفوذ یافته با شوری کم و نشت از کانال موثر می باشند.