فایل ورد قابل ویرایش

توضیحی مختصر از مقاله  :

چكيده:

             تحولات جديد در عرصه صنايع و سخت افزارها و نرم افزارها و همچنين ظهور بسترهاي جديد مخابراتي از يك سو و افزايش انتظارات مشتركان برق از سويي ديگر موضوع مديريت شبكه هاي  توزيع را با چالشهاي جدي روبرو ساخته است. اتوماسيون شبكه هاي توزيع با هدف بهبود كيفيت برق، حجم بالاي محاسباتي را ايجاد نموده كه در آن متغيرهاي مختلف در تعامل با يكديگر به بهبود وضعيت سيستم مي انجامند. ظهور اين حجم  بالاي محاسباتي لزوم ارائه راهكارهاي فني و اقتصادي را در اين عرصه اجتناب ناپذير مي نمايد. در اين مقاله ضمن معرفي تكنولوژي P2P به تبيين دلايل بروز چالش كارائي محاسباتي در شبكه هاي توزيع پرداخته شده است. در پايان ظرفيتهاي محاسباتي بالقوه در يك شبكه نمونه بررسي و نتايج آن مورد نقد قرار گرفته است.

1.      معرفی تکنولوژی P2P و تاریخچه آن

1.1      Peer to Peer  چیست؟

این قسمت خلاصه ای از سابقه و تاریخ دوره این P2P است و تعریف آن را در متن جاری شرح می دهد. برای مثال تکنولوژی های رایج  P2Pبه همراه طبقه بندی ها و رفتارشان به شرح زیر آمده است.

1.2      peer to peer بصورت تاریخی

P2P اساسا" برای تشریح ارتباطات دو نقطه استفاده می­شود. به عنوان مثال مکالمه تلفنی نقطه به نقطه است. در واقع اینترنت به عنوان سیستم نقطه به نقطه شروع به کار کرد. هدف اصلی آرپانت ، به اشتراک گذاری منابع محاسباتی گرداگرد ایالات متحده آمریکا بود. چالش آن ارتباط مجموعه ای از منابع توزیع شده با استفاده از ارتباطات شبکه مختلف به همراه یک معماری شبکه مشترک بود. میزبانان اولیه آرپانت چندین دانشگاه ایالات متحده مانند دانشگاه LA و دانشگاه Santa Barbara و دانشگاه Utah و سریلانکا بود. آن ها پیشتر بصورت سایت های مستقل با وضعیت مساوی بودند و آرپانت آن ها را به یکدیگر مرتبط کرد اما نه مانند master/slave یا ارتباط client/server بلکه ترجیحا" به صورت نقاط محاسباتی مساوی.

اینترنت از اواخر دهه 1960 تا 1994 مدلی از یک اتصال را داشت. ماشین ها فرضی بوده و همیشه فعال و متصل بودند و آدرس IP دائمی به آن ها اختصاص داده شده بود. سیستم DNS اصلی برای این محیط طراحی شده بود که یک تغییر در آدرس IP غیرعادی و نادر فرض می­شد و انتشار روی سیستم روزها به طول می انجامید. در هر حال با اختراع Mosaic، مدل دیگری شروع به پیدایش در مقابل کاربرانی نمود که به اینترنت به وسیله مودم های Dial up وصل می­شدند. این پدیده نوع دوم ارتباط بود زیرا کامپیوترهای شخصی مکررا" به شبکه به صورت غیرمنتظره وارد و خارج می شدند. لذا، بدلیل اینکه ISPها بدون آدرس های IP شروع به اجرا کردند. آن ها به آدرس های IP پویا برای هر جلسه با دادن آدرس IP متفاوت به هر رایانه شخصی در subnet ممکن، دسترسی پیدا کردند. این طبیعت زودگذر و ناپایدار از رایانه­های شخصی برای مرتبط شدن با موجودیت های دائمی DNS جلوگیری نمود، از این رو کاربران رایانه های شخصی را از میزبانی هر داده یا موارد کاربردی شبکه به