توضیحی مختصر از متن فایل  :

مقدمه:

دين كنفوسيوسي مذهب اصلي چين قديمي ترين ملت مستقل جهان است كه هنوز در صحنه جهاني به حيات خود ادامه مي دهد. بعضي از صاحب­نظران مدعي هستند كه دين كنفوسيوسي را به سختي مي توان در زمره اديان به حساب آورد ، بلكه اين دين بيشتر مكتبي اخلاقي است ، زيرا بنيان گذاران اعتقاد به وجود خداي متشخص و انجام مراسم دعا و نيايش و پرستش همگاني آن ذات متعال را تشويق نكرده است  . ليكن به هر جهت وي نه تنها همواره وجود يك ذات متعال ، بلكه همچنين نظارت آن بر جهان را تعليم داده است . در ضمن پرستش وجود متعالي (خدا) نيز همواره به طور رسمي وجود داشته است تا اين كه اين رسم قديمي در سال 1915 ميلادي توسط جمهوري جديد التاسيس چين قطع شد .

 در حقيقت دين كنفوسيوسي افراد عادي مردم را از نزديك شدن به حاكم متعالي جهان به همان اندازه اي كه آنها از تماس ونزديكي با امپراتوران چين محروم بودن منع كرده است . اما در عوض به آنها آموخته تا چيزهاي متعدد ديگري را عبادت كنند . به هر حال دين كنفوسيوسي به صورت يك دين عمل كرده است . راز حيات طولاني چين در قدرت نيروي ديني آن سرزمين بوده است . دين كنفوسيوسي اين امكان را فراهم آورده كه مردم چين درمقياسي وسيتعر ازان چه قبلادرتاريخ بشري سابقه داشته موفقيت فراوان اصل اطاعت فرزندي را به عنوان يك امر مقدر در مذهب را آن گونه كه توسط حضرت موسي (ع)بيان شده به نمايش بگذارند .« پدر ومادر خود را احترام كن تا خداوند عمر تو را روي زمين طولاني سازد. »

از جهت مقايسه با ساير اديان نيز مي توان گفت در هيچ دين ديگري به اندازه دين كنفوسيوسي اين مقدار تاكيد  واقعي روي اينكه هر فرد وظايف گوناگون و متقابل اجتماعي خود را به محو شايسته اي انجام دهد به عمل نيامده است . طبق منابع تاريخ دين كنفوسيوسي تاريخ مضبوط كشور چين به روزگاري بر مي گردد كه به حسب تقويم مسيحي دقيقا  2356  سال از ميلاد مسيح است (1) در آن روزگار بسيار قديمي نيز عدالت اجتماعي رفاه همگاني مسئوليت دولت در مورد افراد معمولي جامعه دركنار اداب ومعتقدات ديني وجود داشته است .

بدين ترتيب به حسب تاريخ فوق الذكر مذهب حكومتي كشور چين پيش از اينكه در سا ل  50  پيش از ميلاد به صورت يك نظام تعليماتي درآيد حدود هجده قرن درخشندگي و تبلور داشته است . در آن زمان بود كه در يك دوره ركود اجتماعي خاص معلم بزرگي ظهور كرد كه بعدها نام وي را روي مذهبي كه تا آن زمان بي نام بود گذاشتند. (2) بار ديگر دنيا به تباهي گراييد واصول ازميان رفتند. اداي كلام زشت وتوهين آميز وانجام امور ظالمانه در زندگي روزمره مردم پديدار گشت . مواردي ديده شده كه كه وزراءبه قتل حكام و يا پسران به قتل پدران خود دست زدند كنفوسيوس از اين وضع ترسيد و (به كار اصلاح در اخلاقيات مردم پرداخت ) .